2.1. Proszę opisać ogólne zasady: Jakie dobra są objęte wspólnością majątkową? Jakie dobra stanowią osobisty majątek poszczególnych małżonków?

Ustawowym małżeńskim ustrojem majątkowym w Danii jest wspólność majątkowa. Wszystko, co jest własnością małżonków w chwili zawarcia małżeństwa lub co nabędą później, staje się częścią ich wspólnego majątku. Małżonkowie mogą jednak w drodze umowy uzgodnić odstąpienie od ustawowego ustroju majątkowego oraz zawrzeć umowę o zaprowadzeniu całkowitej lub częściowej rozdzielności majątkowej (zob. pkt 3.1). Również darczyńca lub testator może zastrzec, że przedmiot darowizny lub spadek nie zostanie zaliczony do wspólnego majątku. W razie braku umowy określającej inaczej, do wspólnego majątku nie zalicza się praw niezbywalnych ani praw osobistych, takich jak niektóre prawa autorskie czy renoma osoby związana z jej działalnością zarobkową. Ponadto w razie podziału majątku na skutek rozwodu bądź separacji ustawowej każdy z małżonków zachowuje własne uprawnienia emerytalne w godziwym zakresie. Jeżeli małżeństwo trwało przez krótki czas, małżonkowie zachowują pełnię własnych uprawnień emerytalnych. (Ustawa o skutkach prawnych zawarcia małżeństwa , §§ 15, 16, 16 a i rozdział 4).

2.2. Czy istnieją prawne przesłanki dotyczące przydzielania majątku?

Patrz pytanie 2.1.

2.3. Czy małżonkowie powinny sporządzać inwentarz majątku? Jeśli tak, kiedy i jak?

Zwykle wystarcza sporządzenie wykazu przedmiotów majątkowych objętych umową o rozdzielności majątkowej.

2.4. Kto odpowiada za zarządzanie majątkiem? Kto jest uprawniony do rozporządzania majątkiem? Czy można dysponować/rozporządzać majątkiem samodzielnie czy też wymagana jest zgoda małżonka (np. sprzedaż wspólnego domu małżonków)? Jakie skutki niesie brak zgody na ważność transakcji prawnej i obowiązywanie wobec osób trzecich?

Co do zasady, każdy z małżonków może swobodnie zarządzać przedmiotami majątkowymi wniesionymi do małżeństwa, jak również przedmiotami majątkowymi nabytymi w czasie trwania małżeństwa. Jeżeli jednak te przedmioty majątkowe stanowią część wspólnego majątku, należy z nimi postępować odpowiedzialnie. (Ustawa o skutkach prawnych zawarcia małżeństwa, §§ 16-17). Małżonek nie może, bez zgody drugiego małżonka, zbyć ani obciążyć hipoteką nieruchomości należącej do wspólnego majątku, jeżeli taka nieruchomość stanowi miejsce zamieszkania rodziny lub jest związana z działalnością zarobkową małżonków. Małżonek nie może również zbyć ani obciążyć zastawem przedmiotów urządzenia domowego ze wspólnego mieszkania małżonków, innych niezbędnych narzędzi pracy lub rzeczy służących do zaspokajania potrzeb osobistych dzieci, jeżeli takie przedmioty majątkowe należą do majątku wspólnego (§ 19 ustawy o skutkach prawnych zawarcia małżeństwa). Jeżeli drugi małżonek odmawia udzielenia zgody na takie rozporządzenie, może na nie udzielić zezwolenia terenowy organ administracji państwowej, jeżeli nie zachodzą uzasadnione przesłanki do odmowy. W razie rozporządzenia danym przedmiotem majątkowym bez zgody lub zezwolenia, małżonek, który nie wyraził zgody na rozporządzenie może wystąpić o sądowe unieważnienie czynności rozporządzającej, jeżeli osoba trzecia wiedziała lub powinna była wiedzieć, że małżonek będący stroną transakcji nie był uprawniony do rozporządzenia danym przedmiotem majątkowym. (Ustawa o skutkach prawnych zawarcia małżeństwa , § 16 i §§ 18–20).

2.5. Czy jakiekolwiek transakcje zawierane przez jednego z małżonków mogą obowiązywać w stosunku do drugiego małżonka?

Nie.

2.6. Kto odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w trakcie małżeństwa? Jaki majątek mogą wykorzystać wierzyciele do zaspokojenia swoich roszczeń?

Małżonek odpowiada za swoje zobowiązania zaciągnięte w czasie trwania małżeństwa lub przed zawarciem małżeństwa swoim udziałem we wspólnym majątku, jak również swoim majątkiem odrębnym. Wierzytelność ze wspólnego zobowiązania małżonków wierzyciel może zaspokoić zarówno z majątku wspólnego, jak i z majątków odrębnych małżonków. (Ustawa o skutkach prawnych zawarcia małżeństwa , § 25).

Print this topic

back to top