2.1. Proszę opisać ogólne zasady: Jakie dobra są objęte wspólnością majątkową? Jakie dobra stanowią osobisty majątek poszczególnych małżonków?

Ustawowy małżeński ustrój majątkowy to rozdzielność majątkowa. Każde z małżonków zachowuje dobra wniesione do małżeństwa i staje się wyłącznym właścicielem dóbr, które nabył/nabyła w trakcie małżeństwa (§ 1237 Allgemeines Bürgerliches Gesetzbuch, ABGB). W ramach zarządzania dobrami małżonkowie zasadniczo nie podlegają żadnym ograniczeniom i nie muszą gwarantować zobowiązań drugiego małżonka.

2.2. Czy istnieją prawne przesłanki dotyczące przydzielania majątku?

Brak jakichkolwiek przesłanek prawnych w tym zakresie.

2.3. Czy małżonkowie powinny sporządzać inwentarz majątku? Jeśli tak, kiedy i jak?

Nie ma obowiązku sporządzania inwentarza majątku.

2.4. Kto odpowiada za zarządzanie majątkiem? Kto jest uprawniony do rozporządzania majątkiem? Czy można dysponować/rozporządzać majątkiem samodzielnie czy też wymagana jest zgoda małżonka (np. sprzedaż wspólnego domu małżonków)? Jakie skutki niesie brak zgody na ważność transakcji prawnej i obowiązywanie wobec osób trzecich?

Zasadniczo małżonkowie mogą swobodnie dysponować własnym majątkiem w trakcie małżeństwa. Małżonkowie mogą ograniczyć swoją swobodę zarządzania określonymi dobrami poprzez ustanowienie na korzyść drugiego małżonka zakazu zbywania i/lub obciążania (§ 364c ABGB). W przypadku wprowadzenia takiego zapisu o zakazie do księgi wieczystej, zakaz obowiązuje również wobec osób trzecich, co oznacza, że daną nieruchomość można zbyć wyłącznie za zgodą drugiego małżonka.
Jeśli małżonkowie wspólnie nabywają prawo do „własności lokalu“ w rozumieniu ustawy WEG (Wohnungseigentumsgesetz), mogą tym samym zbyć lokal lub z niego korzystać wyłącznie wspólnie (§ 13 para 4 WEG). Wkłady wniesione w ramach „własności lokalu” mogą być ograniczane, objęte hipoteką lub poddane egzekucji wyłącznie wspólnie dla obojga małżonków. Zbycie udziałów własnościowych przez jednego małżonka musi być zatwierdzone przez drugiego małżonka. (§ 13 para 3 WEG) Jeśli wspólny lokal zaspokaja pilne potrzeby mieszkaniowe jednego z małżonków, drugi małżonek w trakcie małżeństwa nie może złożyć roszczenia o rozwiązanie wspólności majątkowej obejmującej lokal zgodnie z § 830 ABGB (§ 13 para 6 WEG).
Jeśli tylko jedno z małżonków ma prawo do zbycia lokalu, który zaspokaja pilne potrzeby mieszkaniowe drugiego małżonka, małżonek ten zasadniczo nie może dysponować lokalem na niekorzyść drugiego małżonka (§ 97 ABGB).

2.5. Czy jakiekolwiek transakcje zawierane przez jednego z małżonków mogą obowiązywać w stosunku do drugiego małżonka?

W ramach tzw. „przedstawicielstwa domniemanego faktycznie“, małżonek, który prowadzi gospodarstwo domowe i nie ma żadnych dochodów lub wnosi bardzo niskie dochody może zawierać transakcje prawne dotyczące życia codziennego i niezbędne do prowadzenia gospodarstwa domowego na koszt drugiego małżonka, pod warunkiem że nie przekraczają one określonego standardu życia małżonków(§ 96 ABGB). W takiej sytuacji wyłącznie reprezentowany małżonek staje się partnerem kontraktowym.

2.6. Kto odpowiada za zobowiązania zaciągnięte w trakcie małżeństwa? Jaki majątek mogą wykorzystać wierzyciele do zaspokojenia swoich roszczeń?

Zasadniczo każde z małżonków odpowiada wyłącznie za własne zobowiązania. „Przedstawicielstwo domniemane faktycznie” wspomniane w punkcie 2.5. stanowi wyjątek od tej reguły.

Print this topic

back to top