Zarejestrowany związek partnerski Ustawa (1994:1117) o zarejestrowanych związkach partnerskich (ustawa o związkach partnerskich) utraciła moc z końcem kwietnia 2009 r. Równocześnie pary tej samej płci nabyły prawo do zawierania małżeństw. Przepisy uchylonej ustawy o związkach partnerskich nadal pozostają w mocy w odniesieniu do par, które zawiązały związek partnerski przed końcem kwietnia 2009 i od tamtej pory nie zawarły małżeństwa w tym związku. Do osób pozostających w zarejestrowanych związkach partnerskich ma zastosowanie w całości ustrój rozdzielności majątkowej z odroczoną wspólnością.

Konkubinat w prawie szwedzkim reguluje ustawa szczególna: ustawa o konkubinacie (2003:376). Przepisy jest ustawy mają zastosowanie do stałych związków dwóch osób tej samej lub różnej płci, niebędących małżeństwem i pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym. Celem ustawy jest ochrona strony słabszej pod względem materialnym. Nie ma jednak rejestracji związku. W ciągu jednego roku po ustaniu konkubinatu § 2) każda ze stron może żądać podziału majątku (§ 8). Sposób podziału majątku przewidziany w ustawie o konkubinacie oparty jest na zasadach podziału majątku zawartych w kodeksie małżeńskim. Jednakże zakres majątku podlegającego podziałowi zgodnie z ustawa o konkubinacie jest znacznie węższy, mianowicie podziałowi podlega wyłącznie wspólny dom oraz przedmioty urządzenia domowego nabyte do wspólnego użytku (tzw. majątek konkubentów). Mienie służące głównie do celów rekreacyjnych, jak i mienie nabyte przed rozpoczęciem konkubinatu jest wyłączone z podziału. Wartość netto majątku konkubentów zostaje podzielona i partner, który jest w posiadaniu większości majątku konkubentów, może zdecydować, czy wyrówna różnicę poprzez jednorazową zapłatę sumy pieniężnej, czy poprzez przeniesienie przedmiotów majątkowych o równowartości różnicy (§ 17). Konkubent będący w większej potrzebie mieszkaniowej może uzyskać prawo do wejścia w posiadanie wspólnego mieszkania po ustaniu konkubinatu, nawet jeśli mieszkanie to jest wyłączną własnością drugiego z konkubentów, przy zastrzeżeniu, że nastąpi to na podstawie umowy najmu (w języku szwedzkim: bostadsrätt) (§ 22). Podobnie jak w przypadku małżonków rozporządzenie wspólnym domem podlega ograniczeniom (§§ 23-25). Konkubenci mogą w drodze umowy wyłączyć zastosowanie przepisów ustawy o konkubinacie dotyczących podziału majątku (§ 9). Wniosek o podział majątku należy skierować przed upływem jednego roku od ustania związku (§ 8 ust. 2). Ponadto niebędące małżeństwem pary żyjące w konkubinacie, podobnie jak małżonkowie, mogą zawrzeć wstępną umowę o podziale majątku, kiedy konkubinat dobiega końca (§ 9).

Print this topic

back to top